Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Arts in Education

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Εργαστήρι Τεχνών μάρτιος 2008

αγαπητοί φίλοι και φίλες,
αν η επιτυχία ενός τριημέρου κρίνεται από τα χαμογελαστά πρόσωπα που αντικρίζεις στο τέλος της προσπάθειας, τότε είναι σχεδόν σίγουρο ότι τα καταφέραμε. Ζητώ συγνώμη από όλους που δεν ανέβασα ακόμη το υλικό που προέκυψε από τις δουλειές μας (λόγοι ανωτέρας βίας) Σύντομα θα βρείτε εδώ στο blog ό,τι υπάρχει.

Επιτρέψτε μου επίσης να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από μία υπέροχη ταινία που παρακολούθησα χθες το βράδυ, η οποία ονομάζεται Το Μέγαρο Γιακουμπιάν. Πρόκειται για μία απολαυστική αιγυπτιακή ηθογραφία που ξετυλίγει με μαεστρία μπροστά μας την καθημερινότητα του Καϊρου, μία πόλη που θα μπορούσε όμως να είναι οποιαδήποτε σύγχρονη μητρόπολη, με την αποξένωση, τη φτώχεια, τη διαφθορά αλλά και τις νησίδες ανθρωπιάς της. Γι αυτό και κατά τη γνώμη μου είναι μία οικουμενική ταινία. Αξίζει να της αφιερώσουμε λίγες ώρες από την καθημερινότητά μας και να πάμε να τη δούμε. Είναι σίγουρο ότι θα μας ανταμείψει.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Ημερίδα: διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα των αρχαίων ελληνικών

αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Την Πέμπτη 6 Μαρτίου , στην αίθουσα εκδηλώσεων της Δευτεροβάθμιας Διεύθυνσης Δυτικής Θεσσαλονίκης (έναντι Μονής Λαζαριστών)πραγματοποιείται η ημερίδα με θέμα:
''Διδακτικές προσεγγίσεις στο μάθημα των Αρχαίων ελληνικών" (απόγευμα, 5-8.30)
Η συνάδελφός μας (Ομάδα Γ) Φρόσω Αλεβίζου θα μιλήσει από τις 6:15μ.μ. ως τις 6:45μ.μ. με θέμα "Τα Αρχαία ελληνικά μέσα από παιχνίδι".
Οποιοι μπορούμε, ας πάμε κατά κει να την ακούσουμε και να τη στηρίξουμε!

Αγαπητοί φίλοι και φίλες,

έφτασε ο Φλεβάρης και εμείς απτόητοι συνεχίζουμε να ταξιδεύουμε μαζί, στη τέχνη και στην εκπαίδευση με όχημα το πρόγραμμα ΜΕΛΙΝΑ . Νομίζω ότι η διαδικασία που ζήσαμε αυτό το τριήμερο ανέδειξε πολλά και σημαντικά ζητήματα. Καταρχήν δουλέψαμε πολύ, συζητήσαμε, διαφωνήσαμε και συνθέσαμε . Άραγε όμως αυτή η προσπάθεια να καταλήξουμε σε κάποιο άρτιο, συγκεκριμένο αποτέλεσμα δε λειτουργεί ενάντια στη δημιουργικότητα; Έτσι δε φρενάρουμε κι εμείς συχνά τους μαθητές μας μέσα στην τάξη ; Έχω την αίσθηση ότι η επιλογή αξιολόγησης μόνο του τελικού προϊόντος (η διαδικασία;) αλλά και ο τρόπος αξιολόγησης (με βαθμούς; γιατί με βαθμούς; ξεχνούμε πόσο ιδεολογικά φορτισμένοι είναι οι βαθμοί για όλους;) ανέδειξε τελικά τα ΟΡΙΑ αυτής της διαδικασίας. Νιώθω ότι από εδώ και πέρα, καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος, θα αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε και να συζητούμε όλο και πιο πολύ για το ίδιο το πρόγραμμα και το τι θα γίνει μετά. Κι αυτό ίσως να είναι το πιο ενδιαφέρον...